Προς εσένα,
που ξύπνησες σε μια ακόμα βαριεστημένη Δευτέρα.
Χτυπάει το ξυπνητήρι. Δεν έχει σημασία η ώρα, πρέπει απλώς να σηκωθείς αμέσως και να ετοιμαστείς για τη μέρα. Καμία σχέση δεν έχει το ξύπνημα της Δευτέρας με αυτό της Κυριακής —που τεντώνεσαι, σηκώνεσαι αργά, διαλέγεις με ηρεμία τι θα κάνεις. Αλλά, έχεις χρόνο για τέτοιες σκέψεις τώρα; Όχι! Οι καθημερινές δεν σου αφήνουν περιθώριο για τέτοιες πολυτέλειες. Ελέγχεις γρήγορα τη νοητή σου λίστα υποχρεώσεων και προσπαθείς να κάνεις τσεκ σε όσα περισσότερα κουτάκια προλαβαίνεις, πριν μπεις στο αυτοκίνητο και αρχίσεις τη μέρα σου.
Βάζεις μουσική στο ράδιο και τραγουδάς. Σε κάθε φανάρι προλαβαίνεις να πιείς μια γουλιά καφέ. Γύρω σου, όλοι βιαστικοί. Όλοι τρέχουν, όλοι παλεύουν να προλάβουν… Κι εσύ μαζί τους‧ με τη διαφορά ότι, μέσα σε αυτό το μισάωρο (μακάρι!) στην κίνηση, προσπαθείς να δημιουργήσεις ένα τελετουργικό ευτυχίας. Βαθιές ανάσες και πάμε!
Το τηλέφωνο χτυπάει. Email, μηνύματα, ειδοποιήσεις, εξωτερικές δουλειές. Σκέφτεσαι όλα όσα έχεις να κάνεις, όλα όσα άφησες από την προηγούμενη εβδομάδα, όλα όσα δεν πρόλαβες. Το στομάχι σου σφίγγεται λίγο. Μήπως να έπινες μια γουλιά καφέ ακόμα; Πότε έγινε η ζωή σου τόσο φορτική; Ούτε που κατάλαβες ποια ήταν η μέρα που έγινε αυτή η αλλαγή. Αυτή η μετάβαση από την απόλαυση στην απόλυτη καταπίεση.
Μα… στάσου! Αυτό δεν ονειρευόσουν μια ζωή;
«Άλλη μια πηγμένη Δευτέρα», λες. Κι όμως, κάποτε ζούσες για αυτή τη μέρα. Την φανταζόσουν, την περίμενες, ανυπομονούσες να γίνει η πραγματικότητά σου. Αυτή η Δευτέρα, που τώρα βαραίνει στους ώμους σου, ήταν κάποτε το όνειρό σου. Ίσως όχι ακριβώς αυτήν, αλλά τη ζωή που φέρνει μαζί της. Τότε που φανταζόσουν πώς θα είναι να έχεις αυτή τη δουλειά, να οδηγείς αυτό το αυτοκίνητο, να ζεις αυτό το πρωινό ξύπνημα.
Πού πήγε η λαχτάρα σου; Πότε η προσμονή σου έγινε ρουτίνα;
Μήπως δεν χάθηκε η μαγεία, απλώς ξέχασες να τη δεις; Δεν είναι ότι δεν αγαπάς τη δουλειά σου, ή τη ζωή σου όπως έχει εξελιχθεί. Απλώς έχεις ξεχάσει να της ρίχνεις ματιές ευγνωμοσύνης. Όχι γιατί «πρέπει να είμαστε ευγνώμονες», αλλά γιατί έτσι ξαναβρίσκουμε τη χαρά στα μικρά.
Κάθε αρχή της εβδομάδας είναι ένα μικρό restart. Σαν καινούρια σελίδα που γεμίζει ξανά με στόχους, λίστες, «θα το κάνω από σήμερα». Κι όμως, υπάρχει και κάτι όμορφο σε αυτό.
Μπορείς να δεις αυτή τη Δευτέρα σαν ευκαιρία;
Να αλλάξεις κάτι, έστω και μικρό;
Βάλε ξυπνητήρι πέντε λεπτά νωρίτερα και δώσε χρόνο στον εαυτό σου‧ να τεντωθείς, να αναπνεύσεις, να φτιάξεις το πρωινό που συνηθίζεις να κάνεις μόνο τα Σαββατοκύριακα. Αγόρασε καφέ από ένα καινούριο μέρος. Αντί για γρήγορο lunch break, κάνε έναν μικρό περίπατο. Δες φίλους μετά τη δουλειά ή κανόνισε ένα ραντεβού στο σπίτι, ακόμα και με τις άνετες πιτζάμες σου. Γράψε σε ένα χαρτί τρία πράγματα που έκανες καλά σήμερα. Προσπάθησε να δεις το όμορφο, ακόμα κι αν η μέρα σου μοιάζει ίδια με όλες τις άλλες.
Να θυμάσαι‧ δεν φταίει η Δευτέρα.
Και έχεις κάθε δικαίωμα στο να αλλάξεις. Μπορεί κάποτε να ονειρευόσουν αυτή την καθημερινότητα, όμως δε σημαίνει ότι θα είναι για πάντα αυτή.
Έχεις τη δύναμη να δημιουργήσεις ξανά και ξανά νέους κόσμους. Αυτούς που θα σε χωρούν καλύτερα σε κάθε στάδιο της ζωής σου.