Η αγάπη δεν είναι κάτι που βρίσκεις. Η αγάπη είναι κάτι που χτίζεις.
– Barbara De Angelis
«Τι είναι αγάπη για σένα;»
«Τι χαζή ερώτηση! Αγάπη είναι… να σε ξέρουν.»
Πόσες φορές την ψάξαμε, την αμφισβητήσαμε, την μπερδέψαμε με κάτι άλλο; Νομίσαμε πως την κρατούσαμε γερά, μόνο και μόνο για να μας ξεγλιστρήσει μέσα από τα δάχτυλα. Κι άλλες τόσες, την αγνοήσαμε, την προσπεράσαμε, χωρίς να καταλάβουμε πως ήταν εκεί: απλή, αθόρυβη, κρυμμένη στα πιο μικρά και καθημερινά πράγματα.
Υπάρχει κάτι πιο γλυκό από κάποιον που πραγματικά ενδιαφέρεται για σένα; Που θέλει να σε μάθει, να ανακαλύψει κάθε μικρή, φαινομενικά ασήμαντη λεπτομέρεια που σε κάνει εσένα; Που ξέρει γιατί προτιμάς εκείνο το εστιατόριο, ποιο τραγούδι σε ηρεμεί, πόσο απολαμβάνεις τον ήλιο στο πρόσωπό σου, πώς παίρνεις τον καφέ σου; Κι αν αυτό δεν είναι αγάπη, τότε τι είναι;
Αγάπη είναι να ξέρεις.
Ξέρω πως η μαμά μου λατρεύει τα γλυκά και ποιο είναι το αγαπημένο της. Ξέρω πως ο αδερφός μου γέρνει ελαφρώς το κεφάλι όταν προσπαθώ να του μάθω κάτι. Ξέρω πως ο φίλος μου κουνάει ασυναίσθητα το πόδι του όταν αγχώνεται. Ξέρω με πόση αγάπη ο μπαμπάς μου φτιάχνει το κρασί του.
Αγάπη είναι να προσέχεις.
Όχι τα μεγάλα και θεαματικά, αλλά τα μικρά, σχεδόν αόρατα. Το πώς κάποιος τεντώνει τα χέρια του όταν ξυπνάει. Το πώς χαμογελάει ασυναίσθητα όταν ακούει το αγαπημένο του τραγούδι στο ραδιόφωνο. Το πώς σφίγγει τα χείλη του όταν συγκινείται, αλλά δε θέλει να το δείξει.
Αγάπη είναι να θυμάσαι.
Να περνάς μπροστά από ένα βιβλιοπωλείο, να βλέπεις ένα εξώφυλλο και να σκέφτεσαι: «Αυτό θα του αρέσει». Να αγοράζεις το αγαπημένο του σνακ χωρίς να το ζητήσει. Να στέλνεις μια καλημέρα γιατί ξέρεις πως τα πρωινά τον δυσκολεύουν.
Αγάπη είναι η επιλογή.
Δεν είναι κάτι που συμβαίνει ξαφνικά, μα κάτι που χτίζεται μέρα με τη μέρα. Είναι η απόφαση να μείνεις. Να δέχεσαι τον άλλον όπως είναι—με τις συνήθειες, τις ατέλειες, τις παραξενιές του—και να επιλέγεις να είσαι εκεί. Ακόμα κι όταν είναι δύσκολο. Ακόμα κι όταν φοβάσαι.
Αγάπη είναι να φροντίζεις και τον εαυτό σου.
Να επιτρέπεις στον εαυτό σου να ξεκουραστεί, να πεις «όχι» όταν κάτι σε βαραίνει, να συγχωρείς τα λάθη σου. Γιατί για να μπορείς να δώσεις αγάπη, πρέπει πρώτα να τη δώσεις στον εαυτό σου.
Αγάπη είναι να αφήνεσαι να σε ξέρουν.
Να μη φοβάσαι να δείξεις το χάος σου, τις ανασφάλειες, τους φόβους σου. Να λες «Αυτός είμαι» και να ελπίζεις πως ο άλλος θα μείνει. Και αν μείνει, τότε ναι… αυτό μάλλον είναι αγάπη.
Αγάπη είναι το «Μου έλειψες», ακόμα κι αν έχουν περάσει μόνο λίγες ώρες. Το «Στείλε μου όταν φτάσεις», γιατί η έγνοια δεν σταματά ποτέ. Είναι το χέρι που αφήνει το τελευταίο κομμάτι σοκολάτας για σένα. Το «Έλα, πάρε το δικό μου», ακόμα κι όταν ο άλλος το θέλει εξίσου.
Είναι η μαμά που κόβει το φρούτο σου, ο φίλος που μένει ξύπνιος μέχρι να γυρίσεις σπίτι, ο αδερφός που σε σκουντάει δήθεν εκνευρισμένος, αλλά στην πραγματικότητα θέλει να δει αν είσαι καλά. Είναι η φίλη που ξέρει ποια μέρα του χρόνου σε βαραίνει και λέει: «Νιώθω κι εγώ έτσι», κι έτσι ξαφνικά δεν νιώθεις τόσο μόνος. Είναι ο άνθρωπος που βλέπει το χάος σου και δεν φεύγει. Αντίθετα, σου ψιθυρίζει ένα απλό «Θα τα καταφέρουμε», ακόμα κι όταν η φωνή του τρέμει.
Αγάπη είναι το «Το έφτιαξα για σένα», ακόμα κι αν δεν είναι τέλειο, γιατί έχει μέσα σκέψη, κόπο, χρόνο. Είναι το «Να προσέχεις», όταν δεν μπορείς να πεις δυνατά «Σε αγαπάω».
Αγάπη είναι να τους ξέρεις και να σε ξέρουν. Να αναγνωρίζεις τις μικρές πράξεις που σημαίνουν τα πάντα. Και αν υπάρχει κάτι πιο όμορφο από αυτό, δεν το έχω βρει ακόμα.