Αγαπημένε μου αναγνώστη,
Σκέφτομαι πως κάποτε η αποστολή ενός γράμματος ήταν κάτι περισσότερο από μια απλή επικοινωνία. Ήταν κάτι σαν μια μικρή ιεροτελεστία. Ένα κομμάτι χαρτί γινόταν η γέφυρα που ένωνε δύο ψυχές, φορτωμένο με λέξεις τις οποίες ο αποστολέας είχε ζυγίσει προσεκτικά, με ανάσες που είχαν κρατηθεί λίγο πριν το μελάνι ακουμπήσει στο χαρτί. Το γράμμα έφερνε μαζί του την αγωνία, τη χαρά, την αγάπη, ή ακόμα και τον πόνο. Δεν είχε κουμπιά για γρήγορη αποστολή, ούτε άμεσες απαντήσεις. Μόνο την υπομονή της αναμονής και την ευχή ότι η σκέψη σου θα έβρισκε τον παραλήπτη της.
Σήμερα, ζούμε σε έναν κόσμο όπου η γραφή είναι άμεση, αλλά τα συναισθήματα φθίνουν. Τα μηνύματα έχουν γίνει σύντομα και απρόσωπα, γεμάτα emoji που προσπαθούν να εξηγήσουν εκείνο που δεν τολμά να γράψει η ψυχή. Μας φαίνεται παράξενο πλέον να εκφράσουμε όσα νιώθουμε με λέξεις! Τα κοινωνικά δίκτυα είναι γεμάτα λέξεις, εικόνες, και “likes”, αλλά συχνά τόσο άδεια, τόσο κενά από πραγματική ουσία. Κάνουμε «φίλους» με το πάτημα ενός κουμπιού, αλλά χάνουμε τον ίδιο τον εαυτό μας μέσα στη βουή της ατέλειωτης ροής περιεχομένου.
Γι’ αυτό θέλω να επιστρέψω στο γράμμα. Όχι από νοσταλγία, αλλά από ανάγκη. Το γράψιμο δεν είναι απλώς ένας τρόπος να επικοινωνήσεις· είναι ένας τρόπος να ανακαλύψεις τον εαυτό σου. Κάθε λέξη που γράφεται είναι μια μικρή αλήθεια, μια εξομολόγηση, μια προσπάθεια να συνδέσεις τη φωνή σου με την καρδιά σου. Και κάθε γραμμένο γράμμα, είτε σταλεί είτε όχι, είναι μια υπενθύμιση ότι τα συναισθήματα είναι ακόμα εκεί – ζωντανά, αγνά και βαθιά.
Ναι, μπορεί να φανεί παλιομοδίτικο. Ίσως να ακούγεται σαν κάτι ξεχασμένο, μια συνήθεια που χάθηκε μαζί με τις παλιές εποχές. Αλλά δεν είναι έτσι. Το να γράφεις ένα γράμμα δεν είναι απλώς ένα ταξίδι στο παρελθόν. Είναι ένα δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου – και σε κάποιον άλλο. Είναι ο τρόπος να ξαναθυμηθούμε πώς είναι να μιλάμε με την καρδιά μας, χωρίς φίλτρα, χωρίς φόβο, χωρίς την προσδοκία της άμεσης ανταπόκρισης.
Γι’ αυτό σας προσκαλώ εδώ, σε αυτή τη μικρή γωνιά του κόσμου. Να γράψουμε μαζί γράμματα που δεν θα σταλούν. Να αφήσουμε τις λέξεις να βρουν το νόημά τους και να γίνουμε λίγο πιο αληθινοί. Ίσως, τελικά, αυτό που δεν λέγεται να έχει τη μεγαλύτερη σημασία.
Με αγάπη,
Το γράμμα που δεν έστειλα
