(το γράμμα αυτό βασίστηκε σε φράσεις που έστειλαν αναγνώστες. Παραμένουν ανώνυμοι.
Οι φράσεις τους παρατίθενται με bold και σε παρένθεση αναγράφονται τα αρχικά τους.)
Μαμά…
αν μπορούσα να σου πω μόνο μία φράση — ίσως να μην έβρισκα λόγια.
ίσως να στεκόμουν απέναντί σου και να σε κοιτούσα σιωπηλή,
με μάτια που λένε όσα δεν μπορεί να πει το στόμα.
μα σήμερα,
θέλω να σου πω αυτό:
Σε ευχαριστώ για ό,τι είμαι σήμερα. (μ.ε.)
το ξέρω πως δεν στο λέω συχνά. (α.ξ.)
ίσως γιατί σε θεωρώ δεδομένη — σαν την ανάσα μου.
σαν το φως που απλώς υπάρχει.
ίσως γιατί πολύ συχνά σε κατηγορώ, χωρίς να αναγνωρίζω τον πόνο σου.
χωρίς να καταλαβαίνω ότι δεν έχεις τη λύση για όλα,
όπως λάθος πιστεύω. (ε. χ.)
κουβάλησες τόσα.
έδωσες τόσα. (κ. χ.)
κι αν σου έμοιασα έστω λίγο — τότε είμαι περήφανη.
συγγνώμη για τις φορές που σου αρνήθηκα την παρέα μου.
που δεν σου μίλησα,
όταν το μόνο που ήθελες ήταν να ακουστείς.
σ’ αγαπάω με εκείνη την αγάπη
που δεν φωνάζει.
που υπάρχει πάντα.
που είναι ρίζα και φτερό μαζί.
χρόνια πολλά, μαμά.
για όλα όσα έγινες.
για όλα αυτά που άφησες πίσω σου, για να με μεγαλώσεις. (ξ. λ.)
για όλα όσα δεν φάνηκαν.
για όλα όσα με έμαθες, χωρίς ποτέ να προσπαθείς.
Μάνα… λέξη ιερή και αναντικατάστατη. (ν.5.)
χρόνια πολλά,
από την καρδιά μου — στη δική σου.
εκεί που ξεκίνησαν όλα.